«Ο πιο δυνατός μυς είναι η καρδιά.. »

Ακόμα μάλιστα πιο “δυνατό” είναι το όποιο αφήγημα, εμπλουτισμένο με πολύ σάλτσα, μπροστά στη συνειδητοποίηση ότι πρέπει να γίνεις και λίγο “πράσινος” για να κερδίσεις..
Να συμμαχήσεις και λίγο… όπως λέμε “λίγο έγκυος” ΄ή “λίγο παντρεμένος”….
Όταν συμπεραίνεις τελικά, ότι όλα δηλαδή κρίνονται από το αποτέλεσμα.
Τα υπόλοιπα περί πράσινων αλόγων και πορτοκαλί κομητών, υπάρχουν, υπήρχαν για να δώσουν μια αληθοφάνεια..

Όπως και να έχει ο πιο δυνατός μυς είναι η καρδιά…
Αλλά στο τέλος φαίνεται ότι υπάρχει στήριξη..

Αλίμονο στα νιάτα, όταν και αυτά στο λόγο, γραπτό ή προφορικό, χρησιμοποιούνται για να αποτελέσουν το τέλειο άλλοθι.
Θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να το αποκαλέσει, όπως ειπώθηκε και στο παρελθόν, οπορτουνισμό..

Όπως είχε πει και ο Φρέντυ Γερμανός
“Το πρόβλημα της Ενωμένης Αριστεράς σήμερα είναι πώς να μείνει ενωμένη και πώς να μείνει Αριστερά…”

Αλλά όπως λέει και ο τίτλος..
Ο πιο δυνατός μυς είναι η καρδιά (sic)
Kαι μπροστά στο πολιτικό συμφέρον ή την όποια “ιδιαιτερότητα” κατέχει το αφήγημα σου, τουλάχιστον μείνε στα αδιέξοδα σου, μην χρησιμοποιείς τα νιάτα και μίλα σταράτα..

ΥΓ.: Πολιτικό το σχόλιο, σαρκαστικό λίγο, με αφορμή τις επερχόμενες στηρίξεις σε υποψηφιότητες.

Βοήθεια μας!